احادیث و روایات از امام هادی (ع)
امام هادى (عليهالسلام) فرمودند:
إنَّ مِنَ الغِرَّةِ بِاللّهِ أنْ يُصِرَّ العَبدُ عَلَى المَعصِيَةِ وَ يِتَمَنّى عَلَى اللّهِ المَغفِرَةَ؛
از نشانههاى غرور نسبت به خدا آن است كه بنده، استمرار و اصرار بر گناه داشـته باشد و در همان حال، آرزومند بخشايش الهى باشد.
[حياة الإمام على الهادى ص 164.]
امام هادى (عليهالسلام) فرمودند:
الغِنى قِلَِّةُ ما تَمَنّيكَ وَالرِّضا بما يَكْفيكَ؛
بىنيازى، در كمى آرزو و رضايت به چيزى است كه تو را كفايت مىكند.
[اعيان الشيعة، ج 2، ص 39.]
امام هادى (عليهالسلام) فرمودند:
اِنَّ اللّهَ اِذا أَرادَ بِعَبْدٍ خَيرا إذا عُوتِبَ قَبِلَ؛
اگر خداوند خير كسى را بخواهد، چنان مىشود كه هرگاه مورد توبيخ قرار گيرد، مىپذيرد.
[تحف العقول، ص 481.]
امام هادى (عليهالسلام) فرمودند:
اَبْقُوا النِّعَمَ بِحُسْنِ مُجاوَرَتِها وَالْتَمِسوُا الزِيّادَةَ فيها بِالشُّكرِ عَلَيها؛
نعمتها را با برخورد درست، باقى نـگه داريـد و با شكر نعمتها اسباب فزونى آنها را فراهم آوريد. (استفاده درست از نعمت سبب دوام آن و شكر نعمت سبب فزونى آن است).
[بحار الانوار، ج 78، ص 370.]
امام هادى (عليهالسلام) فرمودند:
مَنْ اَطاعَ الخالِقَ لَمْ يُبالِ سَخَطَ المَخْلُوقينَ وَمَنْ اَسْخَطَ الخالِقَ فَلْيَيْقَنْاَنْ يَحِّلَ بِهِ سَخَطُ المَخْلُوقينَ ؛
كسى كه از آفريدگار پيروى كند از خشم آفريدهها باكى ندارد. و كسى كه خدا را به خشم آورد، بايد باور كند كه مردم بر او خشم خواهند آورد.
[تحف العقول، ص 482.]
امام هادى (عليهالسلام) فرمودند:
لاْتَعْدُ وَلاتَجْعَلْ لِلأيّامِ صُنْعا فى حُكْمِ اللّه؛
از حدّ خود تجاوز نكن و روزگار را در كار خدا دخيل مدان.
[تحف العقول، ص 483.]
امام هادي (عليه السلام) فرمودند:
مَنْ اَطاعَ الخالِقَ لَمْ يُبالِ سَخَطَ المَخْلُوقينَ وَ مَنْ اَسْخَطَ الخالِقَ فَلْيَيْقَنْ اَنْ يَحِّلَ بِهِ سَخَطُ المَخْلُوقينَ؛
كسى كه از آفريدگار پيروى كند، از خشم آفريده ها باكى ندارد. و كسى كه خدا را به خشم آورد، بايد باور كند كه مردم بر او خشم خواهند آورد.
تحف العقول، ص 482
امام هادى(عليهالسلام) مىفرمودند:
إنَّ الْعَبْدَ لَيَقُوُم فى اللَّيْلِ فَيَميلُ بِهِ النُّعاسَ يَميناً وَشِمالاً وَ قَدْ وَقَعَ ذَقَنَهُ عَلى صَدْرِهِ فَيَأمُرُاللّهُ تَعالى أبْوابَ السَّماءِ فَتَنْفَتِحُ، ثُمَّ يَقُولُ لِلْمَلائِكَةِ أُنْظُرُوا إلى عَبْدى ما يُصيُبُه فى التَّقَرُبِ إلىَّ بِما لَمْ أفْتَرِضْ عَلَيْهِ راجياً مِنّى لِثَلاثَ خِصالٍ: ذَنْبِاً أغْفِرُهُ لَهُ، أوْ تَوْبَةٍ
اُجَدِّدُهالَهُ، أوْ رِزْقاً أزيدُهُ فيْهِ، إشْهَدُوا مَلائِكتَى أنّى قَدْ جَمَعْتُهُنَّ لَهُ؛
بنده خدا شب از خواب برمىخيزد و چرتش مىگيرد و به راست و چپ متمايل مىشود و گاهى چانهاش به طرف سينهاش مىافتد، پس خداوند متعال دستورمىدهد درهاى آسمانگشوده مىشود، به فرشتگان مىفرمايد: به بندهام نگاه كنيد بخاطر
چيزى كه واجب نكردهام اين چنين خود را براى تقرّب به من به زحمت انداخته است، به اميد يكى از سه حاجت: گناهىكه آن را براى او ببخشايم، توبهاى كه براى او تجديد كنم، يا روزى او را زياد كنم. آگاه باشيد اى فرشتگان من كه هر سه را براى او روا
كردم.
[ تهذيب الاحكام 2: 130 ح 460]
مردى از اهل «رى» با امام هادى(عليهالسلام) ديدار كرد و امام از او پرسيدند: كجا بودى؟ گفت: در زيارت امام حسين (عليهالسلام). حضرت به او فرمودند:
لَوْ اَنَّكَ زُرْتَ قَبْرَ عَبْدِ الْعَظيمِ عِنْدَكُمْ لَكُنْتَ كَمَنْ زارَ الحسينَ بْنَ عَلىٍّ عليهماالسلام؛
آگاه باش! اگر قبر حضرت عبدالعظيم را كه پيش شماست زيارت مىكردى، همچون كسى بودى كه حسين بن على (عليهم االسلام) را زيارت كرده است.
[بحارالأنوار، ج 99، ص 268.]
عن ابي الحسن الاخير - عليه السّلام - و قَدْ سئِلَ عن التّوبَةِ النّصوح ما هِيَ؟ فكتَبَ - عليه السّلام - : ان يكونَ الباطنُ كالظّاهرِ و افضَلُ مِنْ ذلك؛
از امام هادي(عليه السّلام) درباره معناي توبه نصوح سؤال شد، حضرت اين گونه مرقوم فرمودند: توبه نصوح عبارت است از اين كه باطن انسان همانند ظاهر او و بلكه بهتر از ظاهرش باشد.
معاني الاخبار، ص 174
قالَ مُحَمَّدُ بْنُ هارُونَ الجَلاّبِ: قُلْتُ لأبِىالْحَسَنِ الهادى عليهالسلام: رُوينا عَنْ آبائِكَ إنَّهُ يَأْتى عَلَى النّاسِ زَمانٌ لايَكُونُ شَئىٌ أعَزُّ مِن أَخٍ أنيسٍ أوْ كَسْبِ دِرْهَمٍ مِنْ حَلالٍ، فَقالَ لى: يا أبا مُحَمَّد إنَّ العَزيزَ مَوْجُودٌ وَ لكِنَّكَ فى زَمانٍ لَيْسَ شَئىٌ أعسَرَ مِنْ دِرْهَمِ
حَلالٍ وَ أَخٍ فِىاللّهِ عَزَّ وَجَلَّ؛
محمد بن هارون گويد: به امام هادى (عليهالسلام) عرض كردم: از پدران شما براى ما نقل شده كه زمانى بر مردم مىآيد كه هيچ چيز كميابتر از برادرى مونس و همدم يا كسب درهمى از راه حلال نباشد. امام هادي(عليهالسلام) در جوابم فرمودند:
انسان كمياب، موجود است ولى تو در زمانى هستى كه هيچ چيز سختتر از به دست آورد مال حلال و برادر دينى نيست.
[ بحارالانوار 103 ص 10 ح 43.]
امام هادي (عليه السلام) مي فرمايند:
لو سلک الناس واديا شعبا لسلکت وادي رجل عبد الله وحده خالصا؛
اگر همه مردم مسيري را انتخاب کنند و در آن گام نهند ، من به راه کسي که تنها خدا را خالصانه مي پرستد خواهم رفت .
بحار الانوار ، ج 78 ، ص 245
امام هادى (عليهالسلام ) فرمودند:
اَلنّاسُ فِى الدُّنْيا بِالاَْمْوالِ وَ فِى الآْخِرَةِ بِالاَْعْمالِ؛
اعتبار مردم در دنيا به مال است و در آخرت به عمل.
بحارالأنوار، ج 78، ص 368، ح 3.
قالَ مُولانا عَليُّ بنُ مُحَمَّدٍ الهادي عليه السلام:
إنّما اتَّخَذَ اللهُ إبراهيمَ خليلاً لِكَثْرَةِ صَلاتِهِ علي محمّدٍ وأهلِ بيِتهِ صلواتُ اللهِ عَلَيهم
حضرت امام هادي (عليه السلام) فرمودند:
خداي متعال حضرت ابراهيم (عَلَي نَبِيِّنا وآلهِ وعليه السلامُ) را دوست و خليل خود انتخاب کرد، به خاطر آنکه ايشان بر محمد و اهل بيت گراميش (عليهم السلام) بسيار صلوات ميفرستاد.
امام هادى (عليهالسلام) فرمودند:
اِنَّ الْحَرامَ لا يَنْمى وَ اِنْ نَمى لا يُبارَكُ لَهُ فيهِ وَ ما اَنـْفَقَهُ لَمْ يُؤجَرْ عَلَيْهِ وَ ما خَلَّـفَهُ كانَ زادَهُ اِلَى النّارِ؛
به راستى كه حرام، افزايش نمىيابد و اگر افزايش يابد، بركتى ندارد و اگر انفاق شود، پاداشى ندارد و اگر بماند، توشهاى به سوى آتش خواهد بود.
كافى، ج 5، ص 125، ح 7 .
امام هادى عليهالسلام :
اَلغَضَبُ عَلى مَن تَملِكُ لُؤمٌ؛
بر زيردستان خشمگين شدن نشانه پَستى است.
بحارالأنوار، ج78، ص 370، ح 4.
امام هادى (عليهالسلام) فرمودند:
اَلسَّهَرُ اَ لَذُّ لِلْمَنامِ وَ الْجوعُ يَزيدُ فى طيبِ الطَّعامِ ؛
شبزندهدارى، خواب را شيرينتر و گرسنگى، غذا را لذت بخشتر مىكند.
تنبيه الخواطر، ص 141، ح 18.
عن مولانا ابى الحسن على بن محمد(عليه السلام) قال لابى اسحاق: و يوم الغدير فيه اقام النبى(صلي الله عليه و آله و سلم) اخاه عليا علما للناس و اماما من بعده،[قال] قلت: صدقت جعلت فداك، لذلك قصدت، اشهد انك حجة الله على خلقه.
امام هادى(عليه السلام) به ابواسحاق فرمودند:
در روز غدير پيامبر اكرم(صلي الله عليه و آله و سلم) برادرش على(عليه السلام) را بلند كرد و به عنوان پرچمدار (و فرمانده) مردم و پيشواى بعد از خودش معرفى كرد.
ابواسحاق گفت: عرض كردم، فدايت شوم راست فرمودى. به خاطر همين به زيارت و ديدار شما آمدم، گواهى مى دهم كه تو حجت خدا بر مردم هستى.
وسائل الشيعه 7: 324، ح 3.
قال الامام الهادي - عليه السلام - : العُجْبُ صَارِفٌ عَنْ طَلَبِ الْعِلْمِ، داعٍ إِلَي الغمطِ.
امام هادي - عليه السلام - فرمود: خودپسندي، (آدمي را) از طلب علم باز مي دارد و به تحقير ديگران فرا مي خواند.
«بحار الانوار، ج 72، ص 199»
قال الامام الهادي - عليه السلام - : إِذَا كَانَ زَمَانٌ، اَلعَدلُ فِيهِ أَغلَبَ مِنَ الجَورِ فَحَرَامٌ أَن يُظَنَّ بِأَحَدٍ سُوءً حَتَّي يعلَمَ ذَلِكَ مِنهُ، وَإِذَا كَانَ زَمَانٌ، اَلجَورُ أَغلَبَ فِيهِ مِنَ العَدلِ فَلَيسَ لأَحَدٍ أَن يَظُنَّ بِأَحَدٍ خَيراً مَا لم يَعلَم ذَلِكَ مِنهُ.
امام هادي - عليه السلام - فرمودند: هرگاه روزگاري بود كه عدالت در آن بر ستم غالب باشد، حرام است كه به كسي گمان بد بري مگر اين كه بدي او بر تو معلوم شود و هرگاه روزگاري بود كه در آن ظلم و ستم بر عدل و دادگري غالب باشد، هيچ كس
نبايد به كسي گمان نيك برد، مگر اين كه خوبي او بر وي معلوم شود.
«أعلام الدين، ص 312»
اگر قبلا ثبت نام کرديد ميتوانيد از فرم زير وارد شويد و مطلب رو مشاهده نماييد !